Jak postępować z narkomanem? Uzależniony sam nie poradzi sobie ze swoim problemem

Narkomania, czyli uzależnienie od substancji chemicznych wpływających na czynność mózgu, to choroba postępująca, o charakterze przewlekłym i właśnie tak powinna być traktowana. Kluczem do udzielenia pomocy narkomanowi jest zrozumienie, że stan, w którym się znalazł, wywiera na niego wpływ bez jego woli. Największym błędem, którego nie można popełnić, jest odtrącenie. Jak postępować z narkomanem?

Uzależnienie od narkotyków wywiera destrukcyjny wpływ, nie tylko na samego uzależnionego, ale także na jego najbliższych, którzy stają się współuzależnionymi. Należy jednak zdać sobie sprawę z tego, że choroba pozbawia narkomana własnej woli i bez pomocy otoczenia, najprawdopodobniej nie poradzi sobie ze swoim problemem. Pomoc powinna być jednak udzielana świadomie, w sposób, który nie wywoła jeszcze gorszych skutków. Jak postępować z narkomanem? Najpierw należy zrozumieć stan, w którym znalazł się uzależniony.

Jak postępować z narkomanem? Najpierw trzeba poznać sposób jego myślenia

Uzależnienie od narkotyków doprowadza do reorganizacji całego stylu życia. Narkoman przestaje liczyć się z codziennymi obowiązkami i z osobami, tworzącymi jego otoczenie - z rodziną, przyjaciółmi, współpracownikami. Dochodzi do zaniedbania obowiązków i życia rodzinnego, co wynika z faktu, że w centrum uwagi uzależnionego znajduje się potrzeba zdobycia kolejnej dawki narkotyku. Należy zdać sobie sprawę z tego, że wraz z postępem uzależnienia, u narkomana zanikają uczucia wyższe. Wszelkie zapewnienia o miłości są w tym przypadku elementem manipulacji, która ma doprowadzić do zaspokojenia nadrzędnej potrzeby. Co ważne, takie zachowanie nie wynika z woli uzależnionego, a ze zmian, jakie narkotyki wywołały w jego osobowości. Narkomania to choroba i właśnie tak należy ją traktować.

Jak postępować z narkomanem, czyli jak pomóc uzależnionemu?

Ogromnym błędem jest odtrącenie narkomana. Takie postępowanie doprowadzi tylko do pogłębienia nałogu i w konsekwencji - do jego śmierci. Najbliżsi uzależnionego muszą pogodzić się z faktem, że członek rodziny pozostaje w sidłach nałogu. Nie należy jednak usprawiedliwiać tej choroby. Błędem jest dawanie alibi - w pracy, w szkole czy przed znajomymi. Takie postępowanie tylko pogłębi problem. Narkoman musi zdać sobie sprawę ze swojego uzależnienia, a kluczem do tego jest rozmowa. 

Początkowo, wszelkie próby podjęcia dialogu na temat uzależnienia spotkają się ze złością i z zaprzeczeniem, czasami także z agresją. W tym kontekście, szczególnie ważna jest cierpliwość i konsekwencja. Trzeba regularnie namawiać uzależnionego do podjęcia leczenia, jednocześnie uświadamiając mu, że nie jest sam i w każdej chwili może liczyć na wsparcie. Nie można bronić narkomana przed konsekwencjami jego nałogu - uzależnienie od narkotyków często doprowadza do działań przestępczych. Zapewnienie ochrony nie spotka się z wdzięcznością i z chęcią wprowadzenia zmian w życiu, przeciwnie - uzależniony będzie dopuszczał się coraz gorszych czynów, zarówno w ujęciu społecznym, jak i prawnym